Net zoals in september 2013 wilden we onze trektocht aanvangen in het grensstadje Tende, in principe per trein vlot te bereiken vanuit de badplaats Nice.

Doch niet zo in september 2014, al mochten we al blij zijn dat er sinds 1 september opnieuw treinen reden over het volledige traject. De spoorlijn had in januari en februari 2014 immers zwaar te lijden gehad onder het noodweer, met zware grondverschuivingen tot gevolg, waarop het spoorlijntje maandenlang gesloten bleef.

Dit was trouwens niet alleen het lot van het spoorlijntje tussen Nice en Tende (en bij uitbreiding ook voorbij de Italiaanse grens tot in Cuneo) maar ook langs de Italiaanse riviera waarbij een trein nog net kon stoppen voor deze een weggespoeld spoor bereikte.

Op het spoorlijntje tussen Nice en Digne ging het er nog erger aan toe: Op zaterdag 8 februari 2014 kwam een reusachtig rotsblok terecht op een reizigerstreintje dat daar net voorbij kwam. Daarbij ontspoorde het treintje en kwam het boven een ravijn te hangen, met als trieste balans 2 doden en 9 gewonden (cfr.: http://www.liberation.fr/societe/2014/02/08/deux-morts-dans-le-deraillement-d-un-train-touristique-dans-les-alpes-de-haute-provence_978774).

We mochten dus al blij zijn dat er treinen reden tussen Breil en Tende, te meer omdat er tussen de Fransen en Italianen ook een dispuut was verrezen over de financiering van de herstelling en modernisering van het baanvak tussen Breil-sur-Roya en de Frans-Italiaanse grens voorbij Tende. Een in 1970 in het kader van de herstelling van oorlogsschade afgesloten conventie bepaalt namelijk dat de door de Franse spoorwegen op dit baanvak uitgevoerde spoorwerken worden betaald door de Italianen. Ook was er de afspraak dat het treinverkeer tussen het Italiaanse Ventigmilia en de het Italiaanse Cuneo via het Franse Breil-sur-Roya en Tende zou worden verzorgd met Italiaans materieel en Italiaans personeel.

Waren de Italianen in eerste instantie heel erg geïnteresseerd in de spoorlijn en zagen ze daar enig eigenbelang in, de dag van vandaag schiet er van dat oorspronkelijk enthousiasme niet veel meer over. Ze lijken trouwens meer heil te zien in een nieuwe wegtunnel die momenteel onder de Col de Tende / Col di Tenda wordt geboord.

Ze waren dan ook lange tijd niet van zin om hun verplichtingen uit die conventie na te komen. Deze problematiek was trouwens niet nieuw want reeds vóór de grondverschuivingen van begin 2014, meer bepaald in de loop van 2013, kwam de problematiek aan bod in de Franse senaat.

En al zijn de Fransen nog niet helemaal tevreden (volgens de directeur-generaal van SNCF-Réseau is er nog minstens 92 miljoen euro nodig om de spoorlijn de komende 15 jaar rijvaardig te houden), op maandag 30 maart 2015 werd er tussen de Franse en Italiaanse spoorinfrastructuurbeheerder een akkoord afgesloten waarbij de Italianen met 29 miljoen euro over de brug kwamen.

Een en ander leidt er alvast toe dat er ondertussen (zomer 2015) reeds ingrijpende spoorwerken op de spoorlijn plaatsvinden. Facebook-gebruikers vinden daarover trouwens nog een enigszins diepgaander stukje op mijn FB-pagina. Ook zond de Duitse tv-zender ARD daar op zaterdag 24/10/2015 een interessante reportage over uit.

Een lang verhaal om duidelijk te maken dat het treinverkeer tussen Nice en Tende in de eerste helft van september 2014 nog niet optimaal was. Op weekdagen reden in elke richting slechts 2 (Italiaanse) treinen per dag tussen Breil-sur-Roya en Cuneo en bovendien gaven die treinen in tegenstelling met voorheen in Breil geen aansluiting met de Franse treinen uit Nice.

Maar goed, zoals vele andere trekkers, zijn we plantrekkers en proberen we zoveel mogelijk van de nood een deugd te maken. Ook dit keer dus. In eerste instantie overwogen we om via Ventigmilia te reizen, maar uiteindelijk opteerden we om met het treintje van 14.59 uur  in Nice naar Breil-sur-Roya te sporen en een goede 3 uren in Breil-sur-Roya door te brengen.

Na eerst een bezoek te hebben gebracht aan het plaatselijke spoorwegmuseum (het bloed kruipt waar het niet gaan kan), verkenden we het stadje dat gelegen is aan de boorden van een stuwmeer. En dat was een openbaring.

Wegens werken aan dat stuwmeer en aan de daaraan verbonden elektriciteitscentrale, was dat eerder smal en langgerekte stuwmeer, echter sinds enkele jaren leeggelopen (in september 2015 was het stuwmeer opnieuw gevuld en in zijn vroegere glorie hersteld) maar dit was duidelijk een stadje dat onze verwachtingen overtrof. Is bijgevolg zeker het vertoeven en zelfs het verblijven waard.

Daarenboven is dit stadje ook een uitgelezen plaats voor het maken van zowel dag(rond)wandelingen als voor het starten van meerdaagse trektochten. Daarbij valt aan te stippen dat de GR 52A daar voorbij komt terwijl ook de GR 52 niet ver daar vandaan zijn weg baant (komt o.m. in het stadje Sospel, eveneens langs de spoorlijn Nice – Breil – Tende).

In Breil vertrokken om 19.13 uur, kwamen we iets na 20 uur aan in Tende waarna we onmiddellijk naar de gîte d’étape “Les Carlines” trokken om ons bagage te deponeren en om daarna in Tende nog een restaurantje te zoeken om het avondmaal op te nemen.

Klik hier voor het tochtverslag van de 1ste dag.