Ook al hadden we ons verblijf aan de Franse Azurenkust uitgesteld tot de tweede helft van de maand september, en dit omdat dit uitzicht op beter weer had moeten geven dan de eerste helft van de maand september, toch waren de weersomstandigheden ook tijdens die tweede helft niet echt om naar huis te schrijven.
Maar we vonden dan toch een weervenster dat ons wat genegen was. Alleen bleek er op de dag van ons vertrek in Nice een staking van het stadsbussennet.
Reeds bij het vertrek in onze uitvalsbasis Vence werden we op de hoogte gebracht van deze busstaking. Reizigers die in Vence vertrokken, zouden nog zonder problemen in Nice aankomen, maar de terugreis dienden ze toch wel in de vroege namiddag aan te vatten, wilden ze niet in Nice blijven stranden.
Voor ons was het belangrijkste om eerst in Nice te geraken en van daaruit de bus te nemen naar Saint-Martin-Vésubie. Dat eerste was alvast geen probleem, het twee plaatste ons toch wel voor enkele vraagtekens. Maar in Nice zouden we wel zien.
In het toerismepaviljoentje in het totaal vernieuwde park boven de overdekte rivier “Paillon”, waar we verzochten om een plannetje met de wandelroute naar het busstation (gare routière) “Vauban”, kregen we echter niet direct de meest geruststellende boodschap i.v.m. onze busrit van die avond naar Saint-Martin-Vésubie. En al konden we moeilijk geloven dat deze enige busrit van die dag naar Saint-Martin-Vésubie niet zou rijden, toch was dit wat men ons daar te vertellen had.
Omdat we die dag toch een zee van tijd hadden, ook nog de plaatselijke krant Nice-Matin gekocht met daarin de verlossende boodschap dat de streeklijnen die vertrekken aan het busstation “Nice-Vauban”, waaronder onze buslijn 730 naar Saint-Martin, niet zouden worden getroffen door de staking van de stadsbussen. Toch bleef het met een klein hartje afwachten of we zouden kunnen vertrekken want een echt plan B hadden we niet, te meer omdat we ook niet meer terugkonden naar Vence omdat vanaf de namiddag ook deze buslijnen (94 en 400) getroffen waren door de staking van de buschauffeurs.
Vanaf het moment dat we zeker waren dat we met de bus konden vertrekken, ook de taxi gereserveerd die ons van Saint-Martin-Vésubie naar de Refuge de Madonne de Fenestre moest brengen. Dat reserveren verliep trouwens vrij vlot. Gelukkig hadden we er tijdens deze reservatie er bij verteld dat we met de bus uit Nice kwamen en hadden we gevraagd om bij vertraging van de bus te wachten op aansluiting.
Dat die vertraging zou uitlopen tot drie kwartier (of was het 50 minuten ?), dat hadden we echter niet verwacht. Reden: die avond was er in het sportstadiom van Nice, gelegen in de vallei van de Var, op het traject van de bus, een belangrijke voetbalmatch met Bordeaux als bezoekende ploeg. De staking van de stadsbussen zal heel zeker een rol hebben gespeeld, maar niet alleen dat wat van ver in het ronde kwamen ze naar Nice afgezakt om deze voetbalmatch bij te wonen, met gigantische files en een flinke vertraging van onze bus tot gevolg.
We betwijfelden of onze taxichauffeur wel zoveel geduld zou kunnen opbrengen, maar wonder boven wonder, de taxi en zijn chauffeur stonden nog braafjes aan het busstation te wachten om ons onberispelijk naar Madonne de Fenestre te brengen: een traject van circa 12 km dat zo’n 20 minuten in beslag nam (waarvan de laatste kilometers in een flinke mist) en ons net geen € 50,- kostte.
In de Refuge zelf was men, ondanks onze online reservering, echter niet op de hoogte van onze laattijdige aankomst (ergens tussen 20.15 uur en 20.30 uur) maar al bij al vormde dit geen probleem en kregen we nog netjes en zonder enige commentaar een avondmaal voorgeschoteld. Het jaar voordien hadden we al in deze refuge overnacht en was ons dit reeds goed bevallen.
Diezelfde avond maakten we ook nog kennis met ene Séverine die net als wijzelf het plan had opgevat om naar de Rifugio Pagari via de Refuge de Nice te wandelen, om daarna een voorspoedige nacht in deze berghut door te brengen.
Klik HIER voor het verslag van dag 1