Rifugio Pagari (I) — Gîte d’Etape de Castérino (F)
Het eerste deel van deze tocht, vanaf de Rifugio Pagari (2627 m) tot aan Pas d’Agnel (2564 m), op de grens tussen Italië en Frankrijk via Lago Bianco di Agnel (2291 m), kennen we van het jaar voordien (Dag 2 september 2015).
Vanuit de Rifugio Pagari volgen we het grote pad naar de vallei diep beneden, richting San Giacomo.
Maar waar het zigzaggen stopt en het grote pad links afdraait en gedurende een 200 meter langzaam dalend rechtdoor gaat naar de valleid, draaien wij dit vrij grote pad resoluut de rug toe en kiezen we voor het kleine pad dat rechts afdraait en de flank van de berg volgt. Op de grond staat/ligt een bord dat de richting van Passo dell’Agnel aanwijst.
Na het zigzaggen volgt het “grote” pad op wat kort maar steil dalend ter hoogte van Passo Sottano del Muraion vrij rechtdoor richting San Giocomo. Wij draaien echter resoluut dit pad de rug toe om het kleine pad naar Passo dell’Agnel te volgen.
Op de plaats waar wij het grote pad dienen te verlaten en rechts dienen af te slaan, staat een merkbord, maar wegens het feit dat het hier al eens stevig kan waaien, staat dit bord tegen de grond geplaatst en al eens durft om te waaien. Hier volgen wij resoluut de richting die naar Passo dell’Agnel verwijst.
Vanaf hier volgen wij grotendeels de flank van de bergen en volgend de rode bollen die door de uitbuiter van de Rifugio Pagari werden aangebracht. Kort voorbij het merkbord steken we ook een klein riviertje en enkele al dan niet opgedroogde beekjes over.
Aangekomen aan Lago Bianco di Agnel vinden we opnieuw een merkbord. Merk op de linkse foto trouwens ook één van de rode bollen die als wegmarkering dient.
Vanaf hier is niet echt sprake meer van een pad en is het eerder al klauterend tussen de stenen en rotsblokken zich een weg banen langs de zuidelijke flank van het meer waarna het nog steeds klauterend steil naar boven gaat naar Pas d’Agnel.
Hier verlaten we dan de weg die we vorig jaar hebben gevolgd en gaan we nièt naar beneden naar het strookje land dat het kleine meer van het grote meer scheidt (let wel: bij koud voorjaar en koude zomers versmelten dit kleine en grote meer tot één enkel meer). Integendeel volgen wij op de richel het zachtdalend pad naar links om na een 100 m af te dalen tot aan de voet van het meer. Vanaf hier kunnen we opnieuw betrouwen of de stafkaart 3841 OT van het Franse Nationaal Geografisch instituut.
Het eerste stuk, tot aan het stuwdammetje van Lac dell’Agnel, staat daarbij eerst gewoon aangeduid als stippellijn (smal bergpad), maar vanaf het stuwdammetje staat dit pad opnieuw rood ingekleurd.
Hierop volgt een lange afdaling vanaf hier kunnen we ons opnieuw richten tot de Franse genummerde merkpunten.
Het eerstvolgende merkpunt dat we ontmoeten is net voor het oversteken van de Valmasque merkpunt 393, maar op dat moment zijn we alweer beneden in de Vastière de Valmasque en ontmoeten we de eerste naaldbomen.
Vanaf merkpunt 393 volgen we het riviertje Valmasque tot in Castérino
Een informatiebord over de Refuge de Fontanalbe (reeds enige jaren, en tot nader bericht, gesloten) is overplakt met informatie over de beschermde rotsgravures beneden de Mont Bégo, uitsluitend te bezoeken met een gids.
Wanneer we het nieuwe brede pad rechts volgen, wandelen we richting Refuge de la Valmasque. Wij nemen echter links, richting merkpunt 393 om zacht dalend onze weg naar Castérino te vervolgen.
Aan merkpunt 393 bevinden we ons aan de rand van het natuurpark Mercantour. Hier is enige parking en komen we aan een geasfalteerde weg die we op de 4de dag van 2015 links afdaalden om daarna op te klimmen tot de Baisse de Peïrefique. Wij gaan echter rechtdoor waarbij het over de asfalt nog een twee kilometer is tot in Castérino.
Op een honderd meter voorbij merkpunt 394 is er op de splitsing richting Refuge de Fontanalbe nog merkpunt 395, maar wij vervolgen richting merkpunt 367: aankomstplaats van deze 3de dag: Auberge en Gîte Ste-Marie-Madeleine.