We zijn al een maand terug van onze derde huttentocht in het natuurpark Mercantour. Terug gedropt in het leven van alle dag. Overgeleverd aan de mallemolen van het dagelijkse leven.

Wat klinkt dit alles negatief ? Toch is deze maand voorbijgevlogen en lijkt die huttentocht alweer zo ontzettend ver weg. Ondertussen werd al wat aan de website, en meer bepaald aan het verslag van onze huttentocht in 2014, verder gewerkt maar er was nog zoveel inspiratie om te delen op deze blog, maar het is er tot dusver niet van gekomen.

Een van de zaken ons opnieuw hebben getroffen, is de fascinatie van de Fransen voor de verhoudingen tussen Wallonië en Vlaanderen. Daar zijn ze nog niet vergeten dat de media hen voorspiegelde alsof we ons toen op de rand van de afgrond bevonden. Zij zijn heel erg verwonderd over het feit dat wij in dit land de veerkracht terugvonden om verder ter gaan. Tezelfdertijd zitten zij gevangen in een slinger die van het ene uiterste naar het andere uiterste overslaat. Zij worden heen en weer geslingerd tussen het rechtse spectrum van Sarkosky en het linkse spectrum van Hollande en geen van deze uitersten geeft hen voldoening. De gulden middenweg blijken ze daarbij niet te vinden.

Voor veel Fransen zijn wij, Belgen, van een exotische soort die ze alleen maar kennen van de verslaggeving op de televisie, en dan vooral op die momenten dat het wat minder goed gaat in ons land. Walen komen ze er al helemaal niet tegen en wanneer ze dan enkele Vlamingen ontmoeten die een mondje van alles praten, zijn ze al helemaal van slag en zelfs een beetje onder de indruk. Op dat moment beseffen ze zelfs de beperkingen van te zeer opgesloten te zijn in hun eigen taalgebied.

Het valt dan ook op hoe spontaan zij zelf altijd opnieuw over die Vlaams-Waalse kwestie beginnen waarbij we, vanuit Vlaamse invalshoek, proberen uit te leggen hoe minder eenvoudig (en minder erg) het allemaal is als het wel lijkt.

Bedoeling was om ook daarover een wat breder boompje op te zetten, maar helaas wordt ook dit iets voor ooit eens later. Maar het blijft fascineren hoezeer die problematiek daar blijft beklijven.

Deze zondagnamiddag nog flink de pas gezet in het tochtverslag van september 2014. Nadat enkele dagen geleden nog de proloog en het verloop van “dag 0” werden neergepend, is vandaag een belangrijk gedeelte (van het stadje Tende naar de Mont Agnelino) van de eerste etappe van september 2014 afgewerkt.

Van de Mont Agnelino is het (op papier) nog maar een klein stukje te gaan naar Castérino zodat ook dat deel vlug afgewerkt zal zijn.

En de boer, die ploegde voort…

Sinds voorbije zaterdagavond (03/10/2015), waarbij net ontsnapt zijn aan de overstromingsramp in Cannes (zie ook mijn vorig blogbericht), zijn we terug van ons verblijf aan de Franse Azurenkust. Voor de derde keer maakten we daarbij een meerdaagse trektocht door het Franse nationale natuurpark Mercantour, waarbij we ook even de Frans-Italiaanse grens overstaken om kennis te maken met het aangrenzende Italiaans nationale natuurpark “Alpi Maritime” en om op 2.650 meter hoogte te overnachten in de Rifugio Pagari – Federici-Marchesini. Het was gelukkig helder weer waarbij we aan de ene zijde de Middellandse zee konden zien en aan de andere kant de Mont Viso en zelfs de Mont Blanc.

Zonsopgang aan de Rifigio Pagari

Deze tocht was duidelijk de mooiste, leukste, lastigste èn spectaculairste van de drie trektochten die we tot dusver in het natuurpark maakten. Zeker niets voor beginners. Enige ervaring in bergtrektochten is hier echt wel vereist.

Maar vooraleer op deze site verslag uit te brengen over onze net voorbije trektocht, wil ik op deze site het verslag en de informatie over onze tocht van september 2014 in orde brengen.

Vandaag alvast van een vrije dag met behoorlijk wat gesnotter (een souveniertje van onze laatste week aan de Azurenkust 🙁 ) gebruik gemaakt om zowel de proloog als het verloop van dag 0 (treinreis van Nice naar Tende met een drie uren durende onderbreking in Breil-sur-Roya voor een positief verrassende verkenning van dit Middeleeuwse stadje langs een stuwmeer) neer te pennen.

Eerstdaags (hopelijk komend weekend) hoop ik dan de tijd te vinden om de eigenlijke tochtbeschrijvingen af te werken. Ook moeten nog de overnachtingsfiches van enkele refuges (waaronder deze van de refuge de Valmasque, de refuge des Merveilles en de refuge de la Madonne de Fenestre) publicatieklaar worden gemaakt.

Vooralsnog is er vandaag behoorlijk wat tekst geproduceerd. Foto’s en andere illustraties worden later toegevoegd.

In elk geval veel leesgenot.

Gisterenmorgen omstreeks 9.30 uur waren we in het station van Cannes nog aan het wachten op de TGV die ons naar huis zou brengen. Het was op dat moment hooguit 13° Celsius. Een 15-tal km (in vogelvlucht) verderop en wat honderden meter hoger was het nog 2° kouder. Later op de dag werd het echter nog zonnig en mooi.  In de loop van de dag gaven de weersvooruitzichten nog een code orange mee, wat in het achterland van Cannes nog werd weggelachen als erg overdreven. En code oranje is namelijk nog geen code rood. Niets liet vermoeden dat zich hier een 12 uur later een ware natuurramp zou voltrekken met op dit moment (zondag, 04/10/2015 omstreeks 15.00 uur) 16 gekende doden en 4 vermisten:

Hevige onweders met in Cannes tot 18 cm neerslag in 3 uren tijd (tussen 19 en 22.00 uur). In Cannes en omgeving sloegen immense golven tot ver in de stad. De onderdoorgangen van het station van Cannes waren volledig ondergelopen. Elders in de stationsomgeving liepen de huizen tot 1,5 meter boven de begane grond in een minimum van tijd onder water. In het naburige Mandelieu La Napoule‎ stierven 7 mensen in de ondergrondse parkeergarage van hun woonblok. In Biot stierven 3 bejaarden toen het water in een minimum van tijd hun bejaardentehuis innam. In Golfe-Juan (deel van het bekendere Juan-les-Pins), tussen Cannes en Antibes stierven 3 personen toen het water de bedding van een wegtunnel innam.

Tussen Nice en Cannes werden ontelbare voertuigen door het water meegesleurd en tussen en op elkaar geparkeerd . In dezelfde zone zagen een pak mensen de autoweg A8 afgesloten toen het water de autoweg overspoelde. Vandaag zondag, is er de hele dag geen enkel treinverkeer tussen Toulon en Nice. Enkele langeafstandstreinen, zoals een trein van Nice naar Bordeaux als een bedevaartstrein die van Lourdes teruggekeerde naar Italië, zagen hun rit onderbroken. Op de Lourdestrein bevonden zich 1200 bedevaarders waaronder ook heel wat zware zieken die zware verzorging nodig hadden en die later op de dag naar een ziekenhuis in de streek werden overgebracht

De materiële schade is immens: sommigen zagen in hooguit 15 minuten tijd hun woning vernield. Een massa wagens is rijp voor de schroothoop.

Nu, het weer is er de jongste weken vrij onstabiel en wisselvallig. Eens de tweede helft van september aangebroken, mag de zomer worden beschouwd als afgesloten en mag er ook al wat meer regen worden verwacht, maar toch: de afgelopen dagen was het er toch beduidend frisser dan anders. Maar tegelijk was het weer zeer wisselvallig. Om een idee te geven: op dinsdag 29 september was het in de omgeving van Cannes zeer winderig en ook vrij koud. De wolkenhemel was volledig bedekt en van een mooie azuurblauwe kust was niets meer te bekennen. Op woensdag 30 september was het er dan weer een schitterende zomerdag. Donderdag 1 oktober was het volledig bewolkt maar droog en redelijk mooi maar vrijdag 2 oktober heeft aan een redelijk tempo geregend van ’s morgens tot ’s avonds. En de weerberichten waren al helemaal niet te betrouwen: van de ene dag op de andere konden de voorspellingen totaal omslaan terwijl de verschillende weersites op het internet al eens tegenstrijdige informatie weergaven: om geen touw aan vast te knopen.

Dit alles na een snikhete en lange droge zomer die 4 maanden duurde. Een periode van regen en onweer werd enigszins verwacht en moest aanbreken, maar zo hevig en zoveel regen in zo’n korte tijd had niemand verwacht. En omstreeks 13 september was er ook al eens zware regenval en onweer geweest om de week daarna vrij mooi te worden. Dit was niet de eerste a-typische zomer van het afgelopen jaren. In het departement Var en in omgeving van Menton, waren er ook al rampzalige onweders.

Zo waren er in januari 2014 waren er in het achterland van Nice en in de omgeving van de Italiaanse grens ook al enorme grondverschuivingen waarbij volledige beddingen van spoorlijnen werd weggespoeld of overspoeld. Op het (berg)smalspoorlijntje van Nice naar Digne viel een enorme rotblok op een reizigerstreintje en ook het verkeer op het bergspoorlijntje tussen Nice en Tende bleef het treinverkeer maandenlang onderbroken toen delen van het spoor waren weggespoeld. Aan Italiaanse kant werd een ramp nipt vermeden toen tussen SanRemo en Ventigmilia een trein nog net voor een weggespoeld spoor kon stoppen.