Half augustus 2015: We zijn dit keer vrij laat met het plannen van deze nieuwste trektocht begonnen.
De grote corridors, waaronder GR52, hadden we gedaan. We kenden de beperkingen van zowel vertrekken als aankomen in Tende als in St.-Martin-Vésubie en we zaten zo’n beetje met het gevoel van “Wat nu ?”.
Uiteindelijk uitgekomen bij een tocht met vertrek in Madonne de Fenestre naar Rifugio Pagari via Refuge de Nice. Het stuk van de Refuge de Madonne de Fenestre tot in Refuge de Nice hadden we daarbij het jaar voordien in omgekeerde richting gemaakt zodat dit niet geheel onbekend terrein was. Enkel het stuk tussen de Refuge de Nice en de Rifugio Pagari was daarbij totaal nieuw.
Vanaf de Rigugio de Pagari hadden we twee opties:
- Ofwel via de Baisse de Valmasque en Refuge des Merveilles richting Saint-Dalmas de Tende
- ofwel richting Rifugio Sorea Ellena en Refuge de Cougourde terug naar Saint-Martin-Vésubie.
In eerste instantie ging onze aandacht uit naar een route via de Baisse de Valmasque via de Refuge de Valmasque, maar omdat daarover te weinig referenties waren en we het op het vlak van het vinden van een “veilige” route toch wel met vraagtekens zaten, ging onze aandacht uit naar de route richting Rifugio Soria Ellena.
Omdat in 2015 de langetermijnvoorspellingen op AccuWeather voor de eerste helft van september niet echt een venster met mooi weer in het vooruitzicht stelden, hadden we ook onze vakantie verschoven naar de tweede helft van september. Maar uiteindelijk gestrand bij de vaststelling dat de flanken aan Italiaanse kant noordelijk zijn georiënteerd en dat daardoor de berghutten er 14 dagen eerder sluiten dan aan Franse kant.
Mits het vooraf telefonisch polsen bij de uitbater van de Rifugio Pagari blijkt bij goed weer het daar tijdens de tweede helft van september overnachten geen probleem maar het kunnen overnachten in de Soria Ellena bleef tot het laatste moment een open vraag. We moesten daarbij maar op het allerlaatste moment nog eens te telefoneren om uitsluitsel te krijgen.
Eenmaal in de Rifugio Pagari was er ondanks de aanwezigheid van telefoon in beide hutten echter geen contact meer te krijgen met de uitbaters van de Rifugio Soria Ellena zodat we uiteindelijk uit noodzaak kozen voor de oorspronkelijk voorziene etappe naar de Refuge de Valmasque en waarbij we gelukkig konden terugvallen op een veilige maar toch vrij zware route via de Pas de l’Agnel en de Collet de la Charmassère.
Op een late vrijdagse septemberavond onaangekondigd –m.a.w. zonder reserveren– in de Refuge de Valsmasque aankomen, bleek geen probleem maar op de derde dag (een zaterdag) terugkeren naar eindbestemming Tende of St.-Dalmas de Tende, hadden we geen zin.
Omdat Michel Duranti, de gastvrije en sympathieke uitbater van de Refuge de Valmasque, ’s morgens via de bergradio had geïnformeerd bij de Refuge des Merveilles en deze volzet was, was voor deze zaterdagavond de Refuge des Merveilles evenmin een optie en de Refuge de Valmasque zelf was wegens een vertelavond (“Contes des Alpages”) van de plaatselijkse artiest Patrick Megale eveneens volzet. Al presenteerde Michèle om 2 matrassen ter beschikking te stellen in de eetzaal, iets wat we met dank hebben aanvaard.
Maar uiteindelijk bleek dit niet nodig want wegens twee annulaties vonden we ’s uiteindelijk toch nog een plaatsje in de slaapzaal.
Die derde dag vulden we door met slechts 1 kleine rugzak naar de Baisse de Valmasque en het begin van de Vallée des Merveilles te wandelen (aan de rotsgravures zijn we wel niet geraakt) en daarna terug te keren.
De vierde dag keerden we uiteindelijk terug naar Tende, via een derde route die nog grotendeels nieuw was voor ons. Het werd een lange tocht waarbij we uiteindelijk pas omstreeks 19.00 uur aankwamen in Tende. Hier opnieuw pech want de Gîte d’étapes “Les Carlines”, waar we reeds twee maal eerder waren, was reeds in herfstslaap. Maar uiteindelijk vonden we nog een lekker bedje (en een heerlijke warme douche) in het Hotel Central.
’s Anderendaags was de eerste rechtstreekse trein van Tende naar Nice pas om 10.00 uur zodat we ook ontspannen de terugreis konden aanvatten.
Samengevat de tocht zoals hij uiteindelijk werd gerealiseerd:
- Aankomst in Saint-Martin-Vésubie met de lijnbus uit Nice. Daarna transfert met de taxi van Saint-Martin-Vésubie naar de Refuge de Madonne de Fenestre (kostprijs taxi: net geen € 50,-).
- Dag 1: Refuge de Maddone de Fenestre — Refugio de Pagari (It.) via de Refuge de Nice
- Dag 2: Refugio de Pagari — Refuge de Valmasque
- Dag 3: Refuge de Valmasque – Vallée des Merveilles en terug
- Dag 4: Refuge de Valmasque – Tende
- Dag 5: Treinreis van Tende naar Nice
Dag Wim,
Bedankt voor je reactie. Wanneer je specifieke vragen hebt, kom daar maar gerust mee voor de dag.
Wat het onthaal in de berghutten betreft: wij hebben ondertussen ervaring met zowel de berghutten aan zowel Franse en Italiaanse kant en daar is echt geen probleem mee. Onze reserves over de Italiaanse berghutten waar tot dusver hebben overnacht, waren totaal onterecht. Deze Italiaanse berghutten kunnen zeker de concurrentie met hun Franse collega’s zeker aan ! Van de Refuge de Valmasque is geweten dat dit de meest primitieve berghut van de oostelijke zijde van het natuurpark is (met de overige berghutten aan Franse kant hebben wij niet de minste ervaring) maar het onthaal en de maaltijden van Michel Duranti en zijn medewerkers compenseren ten zeerste de krappe ruimte in de twee slaapzalen en het feit dat men naar buiten aan de achterzijde van het gebouw moet. Meer reserves hebben we tegenover de Refuge de Merveilles die al eens als een noodzakelijk kwaad moet worden beschouwd. Zelf waren we niet echt te spreken over de kwaliteit van het avondmaal terwijl er over deze refuge al eens vaker minder positieve commentare verschijnen.
Wijzelf kunnen echter maar meespreken over slechts één overnachting waarbij mijn opmerking maar moet worden genomen voor wat ze waard is.
De Refuge de Nice is alvast top: een van de modernste refuges, In de persoon van Christophe Fournier ook een zeer sympathieke uitbater terwijl er ook op de maaltijden niets aan te merken valt. Ook in de Refuge de Madonne de Fenestre keren we graag terug.
Mocht je echter nog specifieke vragen hebben, laat maar komen.
PS: alle waardering trouwens voor de trekkersgroep Schampavie. Zelf was ik ondertussen lang geleden actief bij trekkersgroep De Ronsers. Ik weet niet hoe er er nu aan toe gaat, maar in “mijn tijd” (negentiger jaren) was er trouwens behoorlijk wat wisselwerking tussen de verschillende trekkersgroepen.